CICHA WIEDZA
„Cicha wiedza” jest nieeliminowalnym warunkiem myślenia, procesu z natury swej dynamicznego – gdyby wszystko, co tkwi i co dzieje się w naszym umyśle, dawało się wypowiedzieć explicite, nie zadawalibyśmy żadnych pytań i nie szukalibyśmy wyjaśnień. „Widzieć jakiś problem, to widzieć coś, co jest ukryte, to mieć poczucie koherencji szczegółów, których jeszcze nie ogarniamy w całości. Jak spostrzegł Platon w Menonie, gdyby każdy akt poznania nie zasadzał się na jakiejś nieskrystalizowanej prazn.ajomości jego rezultatów, na niewyraźnej antycypacji pewnych konsekwencji, albo wiedzielibyśmy z góry, co znajdziemy, a to oznaczałoby, że problemu nie ma, albo też nie wiedzielibyśmy, czego szukać, a to oznaczałoby, że nie znajdziemy niczego. „Cicha wiedza – i tylko ona – pozwoliła Kopernikowi „głosić z pasją, wbrew naciskom i na sto czterdzieści lat przed dowodami Newtona, że heliocentryzm jest czymś więcej niż dogodnym sposobem ooliczania orbit — że jest on teorią prawdziwą”.