FORMA UCZUĆ
Uczucia są pewną formą ślepych instynktów i najczęściej polegają na przywiązaniu do samych siebie („Każda pliszka swój ogonek chwali”), potomstwa („Wronie pisklęta najpiękniejsze”, „Bronić małych jak lwica”), krewnych („Bliższa koszula ciału”) oraz najbliższego otoczenia (.Wszędzie dobrze, w domu najlepiej”, „Między swoimi i suchy chleb smakuje”). Wbrew pozorom, nie różnimy się także między sobą – wszyscy jesteśmy ułomni („Nie ma róży bez kolców”, „Każdy ma swój słaby punkt”, „Nikt nie jest doskonały”), ograniczeni przez dziedziczenie („Wół nie będzie latał”, „Jabłko pada niedaleko od jabłoni ), wychowanie („Czego się Jaś nie nauczył, tego Jan nie będzie umiał”, „Czym skorupka za młodu nasiąknie. tym na starość trąci ), środowisko („Kiedy wleziesz między wrony, musisz krakać jak i one”) i okoliczności („Przyzwyczajenie drugą naturą”, „Gdy się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma”, „Na bezrybiu i rak ryba”).