Można na przykład uznać koncepcję Losu – złowrogiej siły – za niewytłumaczalny wtręt do optymistycznego skądinąd obrazu rzeczywistości w przysło­wiach, za ilustrację potocznej niespójności, za relikt myślenia magicznego. Ale można pójść dalej i zapytać: dlaczego relikt ów odznacza się ogromną uporczywością? Dlaczego przejawia się nie tylko w przysłowiach, lecz także w naszych powszednich zachowaniach (w rodzaju „odpukiwania”), i to nawet u tych, któ­rzy zawodowo parają się zwalczaniem „przesądów”? Kategoria Losu przestaje być niezrozumiałym „zgrzytem”, gdy podążając jej tropem – sytuacjami, w jakich się do niej odwołu­jemy – dotrzemy do całkowicie bezwiednego przeświadczenia, które można by nazwać wiarą w harmonię bytu – wiarą w to, iż świat składa się z ciągów współzależnych elementów, poddanych zasadzie proporcjonalności, przemienności i rytmiczności.

Beata Iwańska

Witaj na mojej stronie o dzieciach i relacjach w rodzinie! Znajdziesz tutaj wiele porad zaczerpniętych z życia mojego i moich znajomych . Mam nadzieję, że podoba Ci się taka tematyka. Zapraszam do czytania!