Wzorem Peirce’a, Polanyi zalicza zasadę wątpienia do hipokrytycznych mitów. Ostatecznym uzasadnieniem wszelkich asercji – nie wyłączając twierdzeń nauki – jest pewien „bezwiednie przyję­ty idiom”, pewna rama pojęciowa o określonych, choć zwykle niewyrażalnych założeniach, z którą konfrontujemy każdy sąd. Rama taka ma charakter cyrkularny i bezapelacyjny; wyznacza wzorce możliwej interpretacji doświadczenia, odrzucając lub po­mijając zjawiska, które się w niej nie mieszczą. Jest np. wykluczo­ne, by mieszkaniec stepu w Beczuanie, oskarżony o to, że prze­mienił się w lwa i pożarł swego towarzysza, mógł dowieść swej niewinności. Wizja świata, jaką dzieli ze współplemieńcami, nie zawiera bowiem kategorii śmierci „naturalnej”: atakujący dra­pieżnik to tylko pozór, skrywający sedno sprawy – czyjąś meta­morfozę w zwierzę pod wpływem zazdrości, zemsty etc.

Beata Iwańska

Witaj na mojej stronie o dzieciach i relacjach w rodzinie! Znajdziesz tutaj wiele porad zaczerpniętych z życia mojego i moich znajomych . Mam nadzieję, że podoba Ci się taka tematyka. Zapraszam do czytania!