Pytanie dziecka: „Gdzie jest Bóg” prowadzi nas najwidocz­niej w ślepą uliczkę. Czy jednak jest to pytanie istotne? Kiedy odpowiadamy: „Bóg jest wszędzie” — a według kate­chizmu jeszcze „w górach i dolinach”  znajdujemy się, nie zdając sobie z tego sprawy, w samym centrum dogmatu religii hinduistycznej, albo — mówiąc ogólnie — panteizmu: Wszystko jest w najgłębszym sensie boskością samą w sobie. Skoro Bóg jest wszędzie, to i woda jest Jego częścią, Bóg utożsamia się z kosmosem, a my sami stajemy się „bogiem w najdalszym zakątku naszych myśli”.U dzieci taka teologia prowadzi do absurdu: „To On jest też w stole”. „To ja Go złapię, jeśli chwytam powietrze. Prze­cież On jest wszędzie?” „Popatrz, biegnę przez Boga”  mówi dziecko.

Beata Iwańska

Witaj na mojej stronie o dzieciach i relacjach w rodzinie! Znajdziesz tutaj wiele porad zaczerpniętych z życia mojego i moich znajomych . Mam nadzieję, że podoba Ci się taka tematyka. Zapraszam do czytania!