Zasada tolerancji i wyrozumiałości zdaje się odgry­wać rolę naczelną: najostrzej piętnuje się w codziennych maksy­mach pretendowanie do unikalności, „bycia wyjątkiem” („Zapom­niał wół, jak cielęciem był”, „Nie śmiej się dziadku z cudzego wypadku”, „Przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli”, „Nie za­dzieraj nosa ) oraz natarczywe wtrącanie się w czyjeś sprawy, łamanie prywatności („Nie pchaj nosa do cudzego trzosa”, „Nie udzielaj rad nieproszony”). Nie widać natomiast odwoływania się do specyficznie moralnych powinności: normy ogólne mają głów­nie na celu łagodzenie tarć, jakie powstają wskutek rozbieżności interesów („smar M. Ossowskiej), oraz minimalizowanie nieu­chronnych konfliktów i dadzą się streścić w regule „nie czyń dru­giemu, co tobie niemiłe”.

Beata Iwańska

Witaj na mojej stronie o dzieciach i relacjach w rodzinie! Znajdziesz tutaj wiele porad zaczerpniętych z życia mojego i moich znajomych . Mam nadzieję, że podoba Ci się taka tematyka. Zapraszam do czytania!